Nikt nie chce dworca w Głubczycach

Szkoda, że nikt nie chce naszego dworca - mówi Zofia Nowak z Głubczyc. - To piękny budynek, który od lat niszczeje. Miałam nadzieję, że ktoś go kupi i zrobi w nim coś fajnego, może jakąś restaurację?

Głubczycki dworzec kolejowy PKP próbuje sprzedać od marca. Ogłosiła nawet przetarg. Cenę wywoławczą za budynek z 1870 roku ustalono na poziomie 450 tys. zł. Żaden chętny nie zgłosił się jednak do przetargu. W związku z tym kolej chce rozpisać w lipcu kolejny. Cena wywoławcza zostanie ta sama. Na rozwój sytuacji czeka gmina.

- Owszem, jesteśmy zainteresowani budynkiem, ale jeśli dostaniemy go za symboliczną złotówkę - mówi Mariusz Mróz, wiceburmistrz Głubczyc. - Budynek jest w nie najlepszym stanie technicznym. Trzeba wielkich pieniędzy, by doprowadzić go do porządku.

Nic dziwnego, ostatni pociąg z głubczyckiej stacji odjechał 3 kwietnia 2000 roku. Od tej pory budynek niszczał. A co gmina mogłaby zrobić z dworcem?
- W grę wchodzi urządzenie tam mieszkań komunalnych lub socjalnych, a na parterze pomieszczeń pod usługi lub handel - dodaje wiceburmistrz Mróz. - Teraz czekamy na propozycje ze strony PKP.

Głubczycki dworzec to jeden z najciekawszych budynków nie tylko w gminie, ale i w całym województwie. Zbudowany jest w kształcie lokomotywy. Z przodu stoi ponad 20-metrowa wieża imitująca komin parowozu. Na jej szczycie był kiedyś punkt widokowy. Dziś nikt już tam nie wejdzie, bo drewniane schody dawno zżarły korniki. Parter i piętro to kocioł maszyny, a nadbudówka to kabina maszynisty. Okna na parterze imitowały koła.

Budynek stacji do złudzenia przypomina ten z greckich Salonik. Zauważył to amerykański reżyser Robert M. Young, który od 3 do 14 kwietnia 1989 roku kręcił tu dramat wojenny z hollywoodzką gwiazdą - Willem Dafoe w roli głównej pt. "Day by Day" (w telewizji polskiej emitowany jako "Tryumf ducha").