Studenci pielęgniarstwa uczą się opiekować pacjentami z innych kręgów kulturowych

Pierwsze wzmianki o tym pielęgniarstwie pojawiły się w latach 50. ubiegłego wieku w USA i szczególnie kojarzone są z nazwiskiem Madeleine Leininger. W Polsce temat podjęto wraz z wejściem naszego kraju do Unii Europejskiej, gdy uzmysłowiliśmy sobie, że w kraju już mamy i będziemy mieli do czynienia z osobami z innych kultur. Także Polacy podejmujący pracę za granicą będą mieli styczność z takimi osobami.

- Wiedza o innych kulturach jest szczególnie ważna dla osób pracujących z pacjentami, jak lekarze, pielęgniarki, fizjoterapeuci czy opiekunowie medyczni - przekonuje Daniela Frąszczak. - Nie tylko pozwala na właściwe odczytanie informacji o samopoczuciu przekazywanych przez pacjenta werbalnie i pozawerbalnie, wpływa na proces leczenia i rehabilitacji, ale ma też istotne znaczenie z punktu widzenia konsekwencji prawnych i odszkodowań grożących osobie opiekującej się pacjentem w sytuacji nieposzanowania czy niezrozumienia jego odmienności kulturowej - podkreśla Daniela Frąszczak.
Na zdjęciach dla studentów PMWSZ w Opolu Daniela Frąszczak wyjaśnia więc, że w niektórych kulturach badana kobieta nie może zostać sam na sam z lekarzem płci odmiennej, że uśmiech niekoniecznie jest wyrazem dobrego samopoczucia, a może być zakłopotania, że na przykład Romowie nie wyobrażają sobie, żeby chorego krewnego zostawić samego w szpitalu, stąd ich częste wizyty w licznym gronie, że w kulturach wschodnich (Japonia, Chiny) ważne jest zachowanie dystansu, uszanowanie hierarchii, a gesty mają czasami większe znaczenie niż słowa.

- Na stronie internetowej londyńskiego szpitala znalazłam informację dla personelu, jak postępować z pacjentami z innych kultur. U nas też powinniśmy być przygotowani na sprawowanie profesjonalnej opieki z poszanowaniem odrębności kulturowej, stąd konieczność dokształcania w tym zakresie nie tylko pielęgniarek, ale całego personelu medycznego - ocenia Daniela Frąszczak.