Opolanie usłyszeli wyroki za handel ludźmi

- To na oskarżycielu ciąży obowiązek udowodnienia wszystkich podnoszonych w zarzucie twierdzeń. Jeśli tego nie zrobi, obowiązkiem sądu jest rozstrzyganie wszystkich wątpliwości na korzyść oskarżonych i tak też stało się w tym przypadku - uzasadniał dziś sędzia Piotr Kaczmarek z Sądu Okręgowego w Opolu.

Wątpliwości dotyczyły m.in. Jana K., który odpowiadał za zwerbowanie i wykorzystywanie do nieodpłatnej pracy trzech osób. Zdaniem sądu w przypadku dwóch z nich zarzuty były bezpodstawne, m.in. dlatego, że jedna z rzekomo poszkodowanych osób otrzymywała wynagrodzenie pieniężne lub - jak chciała - alkohol. Drugi mężczyzna natomiast faktycznie trafił na farmę, gdzie pracował za darmo, ale zdaniem sądu prokurator nie wykazał, że oskarżony Jan K. sprzedał go prowadzącemu farmę mężczyźnie.

W sumie na ławie oskarżonych zasiadło w tym procesie pięć osób: czterech mężczyzn oraz żona jednego z nich. Czterem z nich sąd wymierzył za handel ludźmi kary od roku i 4 miesięcy do 2 lat pozbawienia wolności w zawieszeniu oraz nakazał zapłatę grzywny w wysokości od 3 tys. do 7,5 tys. złotych.

Zdaniem prokuratury szajka handlarzy ludźmi działała w Opolu i Kędzierzynie-Koźlu w latach 2010-2011. Na swoje ofiary wybierali osoby biedne, nieporadne życiowo, takie, które nie znały języków obcych, a do tego były uzależnione od alkoholu i papierosów. Dziś wyrok usłyszało pięcioro oskarżonych, ale w proceder zamieszanych było więcej osób. Część spraw została jednak wyłączona do odrębnego postępowania.

Zdaniem prokuratury handlarze mamili potencjalne ofiary wizją legalnej pracy w Szwecji na budowie lub przy sprzątaniu. Zwerbowanym "pracownikom" obiecywali zatrudnienie za nieosiągalne dla nich w kraju pieniądze. Dodatkowo wyjeżdżający mieli mieć opłacone koszty podróży, a na miejscu zapewnione zakwaterowanie i wyżywienie. W Malmö czy Göteborgu, gdzie trafiali dowiadywali się, że żadnej legalnej pracy dla nich nie ma, a ich zadaniem będzie okradanie sklepów, mieszkań i budów. Wynosili w ten sposób m.in. laptopy, kamery, agregaty i sprzęt budowlany, a zdobyte fanty przekazywali członkom szajki, którzy nadzorowali, czy robota idzie po ich myśli.

Z aktu oskarżenia wynika, że jedna z wywiezionych kobiet była zmuszana do wynoszenia ze sklepu artykułów spożywczych, alkoholu, kawy, ale także ubrań, butów i kosmetyków. Fanty wybierała działająca w szajce kobieta, a następnie wkładała je do plecaka, z którym pokrzywdzona miała wyjść ze sklepu. Czasami, aby uśpić czujność ochroniarzy, kobieta podchodziła do kasy z drobnym towarem o niewielkiej wartości, płaciła za niego, a chwilę później wynosiła plecak pełen kradzionych towarów.

Sąd uznał, że oskarżonym można przypisać odpowiedzialność za handel ludźmi, bo oferowali oni swoją ofiarom legalną pracę, której faktycznie nie było, a dopiero w Szwecji informowali, że mają kraść. Nie dopatrzył się natomiast tego, że poszkodowani byli przymuszali do kradzieży, bo na miejscu sami się na to zgadzali.

Dzisiejszy wyrok nie jest prawomocny.