Pożegnaliśmy Ojca

Światlo w sercach
bedzie sie palic juz zawsze

Rodzina Tomczaków z Opola, odświetnie ubrana usiadla wczoraj rano przed telewizorem, by towarzyszyc Ojcu Świetemu w ostatniej drodze. Najblizej ekranu usadowila sie 78-letnia Zofia Gruszeczka, ciocia pani Izy Tomczak, która przez 35 lat mieszkala w Chicago, a od 1,5 roku mieszka z Tomczakami. Przed emigracją mieszkala w Zembrzycach Wadowickich - 12 km od Wadowic - skąd pochodzi tez pani Izabela Tomczak.
- Od tygodnia nasze zycie toczy sie inaczej, nie gotuje, nie spotykamy sie ze znajomymi - przez lzy mówi pani Iza. Tomczakowie chcieliby zachowac kazdy obraz, kazde slowo Ojca Świetego w sercu. Pani Izabela ma szczególny powód powracac do przeszlości - w 1958 roku krakowski biskup Karol Wojtyla przyjechal do Zembrzyc Wadowickich udzielic sakramentu bierzmowania dzieciom z miejscowej parafii. - Mama wcześniej mówila, zeby zapamietac slowa biskupa, bo to wazne na cale zycie - wspomina pani Iza. Dzieci baly sie tego bierzmowania, bo myślaly, ze biskup bedzie wszystkich odpytywal prawd wiary.
- Mnie szybko minela trema - wspomina pani Izabela. - Biskup nie dośc, ze nie pytal, to byl taki lagodny i bezpośredni.
Po raz drugi pani Izabeli udzielil blogoslawienstwa juz Jan Pawel II w Watykanie w 1986 roku. Pojechala do Rzymu z Polakami z Dortmundu. Zabrali ją z wdzieczności, bo zalatwiala im stroje krakowskie i buty na zamówienie od szewca z Wadowic dla zespolu dzieciecego. - Audiencja miala trwac 15 minut, ale kiedy dzieci zatanczyly krakowiaczka, potem zaśpiewaly „Polskie Kwiaty” to trwalo dluzej - wspomina pani Iza. Do dzisiaj tkwią jej w pamieci Jego slowa, z którymi na koniec audiencji zwrócil sie po ojcowsku do kierowcy ich autokaru: - Prosze cie, dowieL mi ich szcześliwie do domu!
Dla Tomczaków te slowa znaczą tyle, ze kazdy, kto go wyslucha dojedzie szcześliwie do domu w niebie...