Męczennik Dachau błogosławionym

Nowy błogosławiony urodził się w tym mieście 19 października 1900 roku. W obecności 2 tysięcy wiernych wyniósł go na ołtarze miejscowy biskup Friedhelm Hofmann w obecności kardynała Angelo Amato, prefekta Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych.

Ks. Haefner był synem Valentina i Barbary z domu Ulsamer, prostych ludzi, pracowników służb komunalnych. W 1919 roku zaczął studia teologiczne, a rok później wstąpił do Trzeciego Zakonu Karmelitów Bosych. W kwietniu 1924 roku biskup diecezji Bamberg wyświęcił go na księdza. Pracował jako wikary w kilku parafiach, by w 1934 roku zostać proboszczem w Oberschwarzach.

Był zdeklarowanym przeciwnikiem nazizmu. Perwszy raz naraził się, kiedy odmówił odpowiadania na pozdrowienie "Heil Hitler". W roku 1938 odebrano mu prawo do nauczania w szkole. Odtąd przygotowywał dzieci do sakramentów po kryjomu.

W roku 1941 udzielił ostatniego namaszczenia funkcjonariuszowi NSDAP - który uprzednio wystąpił z Kościoła - a tym samym pojednał go z Bogiem. Gdy poinformował o tym fakcie parafian, został oskarżony o podburzanie ludu.

W październiku 1941 roku został aresztowany. Nie udało się go uwolnić mimo starań administratora diecezji Wuerzburg. W grudniu osadzono go - bez wyroku sądowego - w bloku księży obozu koncentracyjnego w Dachau. Otrzymał obozowy numer 28876. Z powodu długotrwałego maltretowania i głodzenia umiera 20 sierpnia 1942 r.

W 1985 roku Stowarzyszenie Księży z Dachau wszczyna starania o rozpoczęcie jego procesu beatyfikacyjnego. Na poziomie diecezjalnym rozpoczyna się on w lipcu 1992. Siedemnaście lat później papież Benedykt XVI wydaje dekret o uznaniu ks. Haefnera męczennikiem.

Władze miasta Wuerzburga nazwały jego imieniem jeden z placów w mieście położonych blisko miejsca jego urodzenia. Mottem jego beatyfikacji były słowa: "Prosty, wierzący, konsekwentny".