Co jest potrzebne prawicy

I tak jak jestem zwolennikiem reformy, tak ubolewam, że ostatnio jednym z najgłośniejszych argumentów za przeoraniem aparatu sądownictwa podawany jest wyrok sędzi Magdaleny El-Hagin.

Sędzia (a nie sędzina, bo sędzina to żona sędziego) nakazała Krzysztofowi Wyszkowskiemu przeproszenie Lecha Wałęsy.

Za to, że opowiadał, iż wygrał z byłym prezydentem proces dotyczący pomówienia go o bycie agentem „Bolkiem”.

Sęk w tym, że sędzia El-Hagin innego wyroku wydać nie mogła, ponieważ Wyszkowski naprawdę taki proces z Wałęsą przegrał w 2011 roku.

I bez znaczenia jest tutaj fakt, że w świetle dzisiejszych dowodów widać jak na dłoni, że Wałęsa uwikłał się we współpracę z SB.

Co z jednej strony - i trzeba to mocno podkreślić - nie przekreśla jego wielu dokonań na rzecz wolności, ale z drugiej pozwala stawiać uzasadnione pytania o jego postawę już w III RP, na którą wpływ mógł mieć szantaż esbeckimi kwitami.

Pani sędzia po prostu innego wyroku wydać nie mogła, mało tego, jej wyrok nakazujący przeproszenie Wałęsy wcale nie oznacza, że nie był on agentem.

To po prostu stwierdzenie stanu faktycznego dot. innego wyroku.

Komentarze środowisk prawicowych dot. sędzi El-Hagin to podkładanie się tym, którzy chcą „żeby było jak było”. Łatwo będą mogli przybić prawicy łatkę „oszołomów”. Powiedzą: „patrzcie, oni chcą usuwać wszystkich sędziów, którzy nie wydają wyroków po ich myśli! Trzeba ich odsunąć”. Ktoś, kto będzie patrzył na to z zewnątrz, przyzna im rację. Dlatego nie można iść tą drogą.

Zjednoczona prawica musi mieć wizerunek wyważonej, rozsądnej, uczciwej, kierującej się logiką, a nie plemiennymi zasadami. Bo ma za dużo do zrobienia.