Dosyć tej piany

Ottona Sterna i Marii Goeppert-Mayer, którzy pracowali dla Amerykanów przy bombie atomowej ze skutkiem znanym z Hiroszimy i Nagasaki.
Można, ale jakie to ma znaczenie? Do tej ostatniej dwójki nikt nie ma żadnych pretensji, przynajmniej na Opolszczyźnie. Haber ma natomiast znaczenie i to nie dlatego, że pola Ypres są od nas bliżej niż japońskie wyspy. Życiorys noblisty stał się bowiem pretekstem w politycznej rozgrywce, jeszcze jednym narzędziem do polaryzowania opinii publicznej w regionie.
To jest metoda zabójcza, bo Opolszczyzna ma przyszłość tylko i wyłącznie pod warunkiem harmonijnej współpracy mieszkających tu Niemców, Polaków, Ślązaków. Długo trwała budowa wzajemnego zaufania, może nawet jeszcze się nie skończyła. Jeśli się zrujnuje to, co w tej materii udało się nam wszystkim zdziałać, tak łatwo tego gmachu nie odbudujemy.
Nie chodzi o to, by dać sobie pluć w twarz, ale by znać proporcje w szafowaniu argumentami, umiar w wyciąganiu dział na wróble. Nie każda nieprzemyślana wypowiedź lidera mniejszości musi być traktowana jak zamach na polską niepodległość. Nie każda uwaga polskiej prawicy musi być traktowana jak zwiastun niemieckiego Holokaustu.
Jeśli jest prawo, to trzeba go przestrzegać, jeśli jest ono kulawe i umożliwia bezkarne profanowanie polskiego godła, to trzeba je zmieniać. Jeśli chcemy iść do przodu, musi być kiedyś koniec słusznego oburzenia na czyn starosty Mathei i początek oburzania się na polski kodeks, który takie czyny pozostawia bez kary. Dosyć tej narodowościowej piany.