Pani Elżbieta z PLO nr V, czyli miłość do słów w różnych językach

Myślała, że tak widzą wszyscy, zdziwiła się potem, dowiedziawszy się, że takie zjawisko nazywa się synestezja i dotyka tylko niektórych. - W dużej mierze ułatwiło mi ono późniejszą przygodę z językami - przyznaje.

W szkole uczyła się rosyjskiego, angielskiego, łaciny. - Mając 16 lat, nie zdawałam sobie sprawy, że będzie podstawą, na której zbuduję swoją znajomość innych języków - mówi. Studiowała filologię angielską, zaczęła uczyć się niemieckiego i francuskiego, który do dziś uważa za najpiękniejszy język. - Francuski był tym językiem, który mi pokazał, że można nauczyć się samemu, wystarczy znaleźć dobry moment w ciągu dnia, taki, kiedy się ma jasny, chłonny i skupiony umysł, że czasu nie powinno być za dużo - 20 minut do pół godziny, żeby się nie znudzić i żeby zapamiętać. Dodatkowo wzięła się za hiszpański.

- Zawsze jednak marzyłam o nauczeniu się języka o zupełnie innym systemie znaków, przełamaniu kodu, znalezieniu się w całkiem innej przestrzeni - mówi pani Elżbieta.

Pierwszym egzotycznym kursem korespondencyjnym, jaki udało jej się znaleźć był kurs języka chińskiego. Po pół roku porzuciła jednak chiński, nie osiągając na tym polu sukcesów. Znalazła na YouTube kurs języka arabskiego i równolegle zaczęła się korespondencyjnie uczyć włoskiego.

Dzięki podróży do Indii dodała do tego wszystkiego jeszcze dwa kolejne, których próbuje się nauczyć - hindi, trudny system znaków, piękny w zapisie jak dzieło sztuki oraz turecki.

- I tak słów coraz więcej. Opowiadam o tym moim uczniom.

Czasem pokazuję im ciekawe słowa, podobne w kilku językach, ale też coś więcej, takie splecenie się języka z życiem, z charakterem ludzi, którzy nim się posługują. Opowiadam, że do uczenia się potrzebna jest ciekawość - mnie zdarza się budzić przed świtem i już cieszyć się na to, czego się dziś nauczę - mówi.