Prof. Janusz Sztyber: W Opolu odnalazłem siebie

Tak to już w każdej firmie z ludźmi jest, że jedni odchodzą, inni przychodzą. Do tego trzeba się przyzwyczaić. Jedno natomiast muszę powiedzieć: pracując przez te ostatnie pięć lat na Politechnice Opolskiej, odnalazłem siebie - powiedział prof. Janusz Sztyber, żegnając się ze współpracownikami Katedry Techniki Rolniczej i Leśnej PO.

Profesor na co dzień pracuje w warszawskiej Szkole Głównej Gospodarstwa Wiejskiego, na politechnikę został zaproszony i ofertę pracy przyjął. - Przez 25 lat pracowałem w Zakładzie Mechanizacji Rolnictwa, jednocześnie prowadziłem także zajęcia dydaktyczne.

Zaproszono mnie do współpracy, gdy na opolskiej uczeni powstał kierunek technika rolnicza i leśna. Zabrakło mechanizatora z prawdziwego zdarzenia. Zgodziłem się podjąć pracę od zaraz - wspomina prof. Sztyber. Sam o sobie mówi, że jest najlepszym mechanikiem wśród leśników, i najlepszym leśnikiem wśród mechaników.

- Choć tytułu magistra broniłem w 1963 roku, tu już w trakcie studiów dzieliłem się z młodszymi kolegami swoją wiedzą - mówi prof. Sztyber. Jego doświadczenie i talent do pracy z młodzieżą sprawiły, że studenci, za nim przepadają. - To człowiek z pasją i wiedzą. Studenci to czują i dlatego uwielbiają z nim zajęcia.

Ma nie tylko ogromną wiedzę merytoryczną, ale też duże poczucie humoru, dzięki któremu obronną ręką wychodzi z każdej sytuacji - mówi Mariusz Łapka, doktorant prof. Sztybera na politechnice. Konik profesora to badania nad wytrzymałością mechaniczną drewna. Temat pracy jego opolskiego doktoranta jest ściśle z tym związany, pisze bowiem o wpływie elementu skal i wad drewna na wytrzymałość drewnianych elementów maszyn.

Wszyscy współpracownicy podkreślają niesamowitą osobowość profesora. - To nieprzeciętny żartowniś, a przy tym osoba obdarzona urokiem warszawskiego inteligenta i nieskazitelnymi manierami - mówi prof. Marek Tukiendorf, prorektor ds. nauki PO. Z prof. Sztyberem doskonale pracowało się także dr. Dominice Matuszek.

- To człowiek przyjazny, szczery, ciepły i zawsze uśmiechnięty. Gdy przyjeżdża na uczelnię, puka do każdych drzwi i się wita. Poza tym posiada ogromną wiedzę, jeśli chodzi o maszyny rolnicze i zawsze gotowy jest do tego, aby się nią podzielić - mówi doktorant.