XIX wiek. Złote czasy namysłowskiego browaru

W następnych latach rozbudował on znacznie swój nabytek, korzystając z faktu wyburzenia bramy Wrocławskiej (stojącej u zbiegu obecnych ulic 3 Maja i Bolesława Chrobrego) oraz części murów obronnych w zachodniej części śródmieścia w 1863 r.

Browar przejęty przez Haselbacha rozpoczął produkcję znakomitego piwa według starej bawarskiej receptury, a sława tego trunku szybko przekroczyła granice Śląska.

Skalę osiąganych przez browar przychodów świetnie ilustruje fakt, że już w latach 1877-78 należał on do podatkowej klasy A I, będąc największym zakładem produkcyjnym w mieście.

Produkowane w Namysłowie piwo było w chwili wybuchu I wojny światowej eksportowane do niemieckich kolonii w Afryce oraz do Chin. Do transportu skrzynek z piwem służyły specjalnie zakupione ciężarowe mercedesy.

Browar zyskał korzystne położenie komunikacyjne. Tuż obok zabudowań zakładu przebiega oddana do użytku 15 listopada 1868 r. linia kolejowa, będąca wówczas częścią Rechte-Oder-Ufer Eisenbahn (Kolei Prawego Brzegu Odry), a łącząca Namysłów z Wrocławiem i Kluczborkiem. Przez sam teren browaru biegła szosa w kierunku Wrocławia.

Funkcjonowała ona jeszcze w latach 70. XX wieku, dopiero w roku 1972 oddano do użytku obwodnicę śródmieścia (ul. Władysława Sikorskiego).

W roku 1895 syn Augustyna, Albrecht Haselbach (1851-1932) stał się właścicielem położonego obecnie w sercu zabudowań browaru zamku książęcego. Wcześniej zamek stanowił od 1861 r. własność hrabiego Hugona von Garnier z niedalekich Biestrzykowic.

Jak zauważył w pracy "Zamek piastowski w Namysłowie" Kazimierz Kuliński, Haselbach usunął z okolic fortecy wiele starych budowli, a same wnętrza poddał gruntownym modernizacjom.

Największe i zarazem ostatnie prace remontowe zostały dokonane wewnątrz budowli w latach 1937-38. Północne skrzydło zamku przeznaczono wówczas na mieszkania dla pracowników browaru, którą to funkcję zachowało ono aż po początki XXI wieku.

Dokonane w latach 30. XX wieku inwestycje zakończyła przebudowa piwnic. Z kolei renesansową studnię, którą do dziś można zobaczyć w pobliżu zamku, sprowadzono do Namysłowa z parku krajobrazowego w Bukowcu (powiat Jeleniogórski).

Tuż przed wybuchem II wojny światowej Albrecht August Haselbach (1892-1979) zaczął ściągać na zamek przedmioty świadczące o przeszłości miasta i okolic, urządzając w środku muzeum regionalne. Zimą 1944/1945 r. opuszczający Namysłów Niemcy zabrali ze sobą wiele z tych wartościowych eksponatów.

Kolekcja Haselbacha trafiła do Bawarii, a on sam wkrótce na zawsze opuścił Śląsk. Pozostałe zbiory wzbogaciły kolekcje Muzeum Narodowego we Wrocławiu i instytucji krakowskich.

Rodzina piwowarów przybyłych z serca Niemiec wywarła taki wpływ na rozrastający się powoli Namysłów, że dwie powstałe po drugiej stronie wybudowanych w latach 60. XIX wieku torów kolejowych ulice zostały poświęcone Haselbachom.

Dzisiejsza ul. Władysława Reymonta nosiła do 1945 r. nazwę Haselbachstrasse, z kolei ulica Kolejowa była do końca II wojny światowej zwana Am Haselbachteich - Przy Stawie Haselbacha.

Po przejęciu władzy na Śląsku przez administrację polską poczęto czynić przygotowania do uruchomienia opuszczonego browaru.

1 czerwca 1945 r. rozpoczęto naprawę znajdujących się w zabudowaniach zakładu agregatów prądotwórczych, które miały posłużyć do zaopatrzenia Namysłowa w energię elektryczną oraz do napędzania pomp wodociągowych w zakładzie przy ul. Brzeskiej (dziś Jana Pawła II). Pierwszy z agregatów uruchomiono pod koniec sierpnia, a drugi w wigilię 1945 r.

14 lipca 1945 r. w zabudowaniach browaru wybuchł pożar, będący aktem sabotażu ze strony pracujących w nim Niemców. Zanotowano nazwisko osoby kierującej akcją gaśniczą - Jana Zgorzelskiego.

Mimo tego zdarzenia zabiegi mające na celu uruchomienie linii produkcyjnych zakończyły się pomyślnie. 13 listopada 1945 r. rozpoczęto produkcję oranżady, co było ostatnim krokiem przed przywróceniem produkcji piwa.